Oproep voor kleinkinderen van Duitse militairen

Gezocht: verhalen over Duitse opa’s

Een Duitse opa, je zal er eentje hebben of gehad hebben… Sinds de publicatie van ‘Mijn opa was een Duitser’ heb ik heel veel mensen gesproken over mijn Duitse opa. Het boek leverde heel veel positieve reacties op, naast heel wat ellende. Zo nu en dan geef ik een lezing en iedere keer vraag ik mij af wie ‘net als ik is’. Slechts een enkele keer geeft iemand toe ook een opa uit Duitsland te hebben, maar het blijft gevoelig. En toch wil ik wat met het thema. Voor een serie korte verhalen ben ik op zoek naar kleinkinderen van Duitse militairen en Nederlandse vrouwen (en natuurlijk Duitse Helferinnen en Nederlandse mannen, ze bestaan!). Ik wil graag in gesprek om jouw verhaal te noteren, online te publiceren en misschien zelfs tot een verhalenbundel te maken. Liever anoniem? Dat kan altijd. Ik wil een breed beeld van ons neer zetten. Want heel veel van ons worden nog te vaak ‘afgerekend’ op die ene opa.

Thema’s waar ik vragen over wil stellen zijn breed en misschien niet altijd even goed te beantwoorden. Zelf denk ik in de volgende richtingen: Hoe ga jij om met Bevrijdingsdag, de voetbalwedstrijden Nederland – Duitsland, het verleden in het algemeen en de oorlog in het bijzonder, was opa een last of juist niet? Wat leverde opa op? Was hij een verrijking? Kreeg je contacten met Duitse familieleden of juist helemaal niet? Had je leven er anders uit kunnen zien zonder die opa?

Kortom: wat zijn onze ervaringen als ‘derde generatie Duitse Nederlanders’? Ieder verhaal is natuurlijk uniek en altijd interessant om te horen. De afgelopen jaren heb ik gemerkt dat gesprekken met ‘ons soort mensen’ een aparte dynamiek kan hebben, met een soort eigen taal en eigen beeld van de oorlog. In mijn optiek hebben wij een bijzonder verhaal dat een breder publiek zou moeten kennen en beseffen. Ik meen dat wij iets te melden hebben, een verhaal aan anderen moeten vertellen. Oorlog lijkt wel zwart-wit maar, net als liefde, is dat het niet. Wij als kleinkinderen staan door de tijd verder van de oorlog af als onze ouders. Wij waren te jong om de naoorlogse periode van wederopbouw mee te maken, maar wij zijn wel opgevoed met verhalen over de oorlog en onze familie. Laten we deze verhalen delen.

Interesse om mee te doen? Leuk! Zullen we afspreken? Dat kan via lexiebabe[at]ziggo.nl of via  http://www.alexdekker.nl/