FOTO VAN VROEGER
Buiten is het nat en somber
en het regent dat het giet.
‘k Zie ineens die oude foto
en dan voel ik weer verdriet.
‘k Zie mezelf als heel klein meisje
bij de poppenwagen staan
met dat blauw gebreide jurkje
en lange wollen kousen aan.
Kijk dat koppie…
Wàt verlegen…
‘k Weet me met mezelf geen raad…
Even lachen voor de foto,
maar ik voel dat het niet gaat…
In de zandbak naast het schuurtje
bak ik taartjes voor mijn pop.
En als moeder me straks roept
weet ik een plaats waar ‘k me verstop.
Als ik nu naar “toen” terugkijk
en die oude foto vind,
dan voel ik dat ‘k niet ben veranderd:
‘k ben nog steeds dat stille kind.
Gister, morgen, nu en toekomst:
alles loopt steeds door elkaar.
’t Verleden blijft me achtervolgen
ook al word ik honderd jaar…
Geertje Kingma,
Steenwijkerwold 1986.
Dit gedicht is onderdeel van de lezing zoals voorgedragen door Geertje Kingma op Herdenkingsavond 4 mei 2015
Lees hier de volledige tekst
© 2015 G. Kingma