Oproep: Medewerking aan interview gevraagd

Kinderen waarvan de vaders destijds gediend hebben bij de Waffen-SS, worden via deze oproep gevraagd hun medewerking te verlenen aan een interview.

Graag stel ik mezelf voor: ik ben Rick Blom en ik ben historicus. Eerder schreef ik een boek over de Eerste Wereldoorlog met als titel Honger, dat inzoomt op de effecten van het gebrek aan voedsel op het verloop van die oorlog. Nu ben ik bezig met het maken van een bundel interviews met kinderen van vaders die bij de Waffen-SS hebben gediend. Inmiddels heb ik daartoe vijf mensen geïnterviewd. Elk verhaal is anders, maar stuk voor stuk interessant. De gesprekken die ik voer gaan over keuzes die mensen maken. En de verstrekkende gevolgen die dat kan hebben voor de mensen om hun heen.

Ik wil graag in een gesprek ook uw verhaal en uw ervaringen horen. Hoe zag het leven van uw vader – die bij de Waffen-SS diende – eruit, wat was zijn achtergrond, welke afslagen in het leven nam hij, en welke invloed heeft dat gehad op uw leven? Hoe was uw contact met uw vader, en met uw moeder? Hoe heeft u dat in uw verdere leven beïnvloed? In uw werk, in uw vriendschappen, in uw relaties? Hoe kijkt u, na al die jaren, op dat alles terug?

Wilt u meewerken, maar liever niet onder uw volledige naam? Dat kan. Wilt u eerst eens telefonisch contact of via mail om meer over mij en dit project te weten, dat kan natuurlijk ook. Ik begrijp dat dit soort verhalen gevoelig liggen en respecteer dat. Ik hoor graag van u. Mijn contactgegevens kunt u opvragen bij het secretariaat van Stichting Werkgroep Herkenning via e-mailadres:  secretariaat@werkgroepherkenning.nl

Met vriendelijke groet,

Rick Blom

Oproep i.v.m. Masterscriptie: Ervaringen gevraagd van vrouwelijke NSB’ers

Ervaringen of verhalen gezocht van vrouwen welke lid waren van de NSB of het NS-regime op een andere manier steunden

Het maximum aantal respondenten is inmiddels bereikt. Oproep is gesloten per 30 mei 2019.

Beste lezers,

Voor mijn Masterscriptie aan de Universiteit Utrecht onderzoek ik hoe de geschiedenis van de betrokkenheid bij het Nationaal Socialistische regime van Duitse en met name Nederlandse vrouwen in de naoorlogse periode is gereduceerd en genegeerd.

Ik ben eigenlijk opzoek naar (verhalen over) vrouwen die bijvoorbeeld lid waren van de NSB of het Nationaal Socialistische regime op andere manieren hebben gesteund (secretaresses, zusters, et cetera). Ik ben zeer geïnteresseerd in bijvoorbeeld hun motieven om het regime te steunen, om lid te worden van de NSB /andere Nationaalsocialistische organisaties, activiteiten hiervoor, hoe zij zich bij Nationaalsocialisme / de NSB als partij en hun activiteiten voelden, na-oorlogse ervaringen, en meer.

In tegenstelling tot in Duitsland, zijn vrouwelijke ervaringen in Nederland eigenlijk grotendeels ondergesneeuwd. Vrouwen die het regime steunden, worden vaak afgedaan als óf slachtoffer, bijvoorbeeld van hun man of het regime, waarmee zij eigenlijk van hun actorschap worden beroofd, óf zij worden afgeschilderd als ‘buitengewoon’ kwaadaardig, sadistisch en zelfs monsterlijk. Terwijl er zoveel vrouwen zijn die niet zo gecategoriseerd kunnen worden. Er lijkt, zoals helaas nog te vaak blijkt in Nederland, voor genuanceerde ideeën of verhalen vaak geen ruimte te zijn.

Misschien kent u personen die kunnen of willen vertellen over eigen (vrouwelijke) ervaringen, of over moeders, zussen, tantes die op een bepaalde manier het regime steunden en niet makkelijk in een zwart-wit hokje te plaatsen zijn?

Natuurlijk zal ik zorgvuldig met de informatie omgaan en de vrouwen anoniem beschrijven. Omdat ik een discoursanalyse uitvoer, zijn ervaringen vooral van belang voor mijn onderzoek, en namen bijvoorbeeld niet.

Het maximum aantal respondenten is inmiddels bereikt. Oproep is gesloten per 30 mei 2019.

Oproep voor kleinkinderen van Duitse militairen

Gezocht: verhalen over Duitse opa’s

Een Duitse opa, je zal er eentje hebben of gehad hebben… Sinds de publicatie van ‘Mijn opa was een Duitser’ heb ik heel veel mensen gesproken over mijn Duitse opa. Het boek leverde heel veel positieve reacties op, naast heel wat ellende. Zo nu en dan geef ik een lezing en iedere keer vraag ik mij af wie ‘net als ik is’. Slechts een enkele keer geeft iemand toe ook een opa uit Duitsland te hebben, maar het blijft gevoelig. En toch wil ik wat met het thema. Voor een serie korte verhalen ben ik op zoek naar kleinkinderen van Duitse militairen en Nederlandse vrouwen (en natuurlijk Duitse Helferinnen en Nederlandse mannen, ze bestaan!). Ik wil graag in gesprek om jouw verhaal te noteren, online te publiceren en misschien zelfs tot een verhalenbundel te maken. Liever anoniem? Dat kan altijd. Ik wil een breed beeld van ons neer zetten. Want heel veel van ons worden nog te vaak ‘afgerekend’ op die ene opa.

Thema’s waar ik vragen over wil stellen zijn breed en misschien niet altijd even goed te beantwoorden. Zelf denk ik in de volgende richtingen: Hoe ga jij om met Bevrijdingsdag, de voetbalwedstrijden Nederland – Duitsland, het verleden in het algemeen en de oorlog in het bijzonder, was opa een last of juist niet? Wat leverde opa op? Was hij een verrijking? Kreeg je contacten met Duitse familieleden of juist helemaal niet? Had je leven er anders uit kunnen zien zonder die opa?

Kortom: wat zijn onze ervaringen als ‘derde generatie Duitse Nederlanders’? Ieder verhaal is natuurlijk uniek en altijd interessant om te horen. De afgelopen jaren heb ik gemerkt dat gesprekken met ‘ons soort mensen’ een aparte dynamiek kan hebben, met een soort eigen taal en eigen beeld van de oorlog. In mijn optiek hebben wij een bijzonder verhaal dat een breder publiek zou moeten kennen en beseffen. Ik meen dat wij iets te melden hebben, een verhaal aan anderen moeten vertellen. Oorlog lijkt wel zwart-wit maar, net als liefde, is dat het niet. Wij als kleinkinderen staan door de tijd verder van de oorlog af als onze ouders. Wij waren te jong om de naoorlogse periode van wederopbouw mee te maken, maar wij zijn wel opgevoed met verhalen over de oorlog en onze familie. Laten we deze verhalen delen.

Interesse om mee te doen? Leuk! Zullen we afspreken? Dat kan via lexiebabe[at]ziggo.nl of via  http://www.alexdekker.nl/