Het laatste taboe in Nederland: NSB-kinderen

‘Opgesloten in een gevangenis, terwijl je nooit iets hebt gedaan’

Na de Tweede Wereldoorlog wilde de Nederlandse overheid haar ‘foute’, maar bestrafte, onderdanen zo snel mogelijk heropnemen in de maatschappij. Zo trachtte zij te voorkomen dat deze veranderde in een verbitterde groep achtergestelde. Maar de integratiepolitiek mislukte, en daarvan zijn vooral de kinderen van ‘foute ouders’ slachtoffer geworden..

Veel kinderen van ouders die ‘fout’ waren tijdens de Tweede Wereldoorlog voelen zich buitenstaanders in de Nederlandse maatschappij.

‘De gemiddelde Nederlander heeft geen weet van de zwaarte van ons bestaan,’ verzucht Dick Kampman (64). Hij is een van de 229 respondenten die meededen aan een onderzoek van Historisch Nieuwsblad onder kinderen van ‘foute’ Nederlanders, met name NSB’ers. We wilden weten of en in hoeverre het oorlogsverleden van hun ouders hun eigen leven heeft bepaald. Voor het eerst zijn kinderen van ‘foute’ ouders op zo’n grote schaal systematisch geënquêteerd. De resultaten liegen er niet om: een grote groep kinderen van NSB’ers ondervindt tot op de dag van vandaag ernstige hinder van het verleden van hun ouders en de maatschappelijke uitsluiting die zij na 1945 hebben ervaren. Al hebben zij geen schuld aan de misdaden die uit naam van de nationaalsocialistische rassenwaan zijn gepleegd, toch voelen zij zich besmet.

Er moeten in Nederland nog honderdduizenden kinderen van ‘foute’ ouders rondlopen. Omdat je hen niet makkelijk kunt opsporen, hebben we het onderzoek beperkt tot de leden van Stichting Werkgroep Herkenning, een organisatie voor lotgenoten.

Een grootschalige enquête werpt licht op hun schrijnende geschiedenis. Lees hier de belangrijkste resultaten