De dramatische levensloop van de Nederlandse Duitser Richard Bauer.

„Der Russe hat wieder einen Angriff gemacht. Heute am 7. Hochzeitstag und ich bin nicht zu Hause.” (Dagboek oostfront 1943)

Er is veel geschreven over de Tweede Wereldoorlog. Vanuit verschillende invalshoeken: de aanleiding, de militaire geschiedenis, de slachtoffers, de afloop. Vanwege de viering van 75 jaar bevrijding herleefde de belangstelling. Documentaires, publicaties en boeken verschenen, vaak met nieuwe en meer objectieve inzichten. Minder vanuit de goed/fout benadering. Maar er bestaat nu nog steeds een witte vlek in de geschiedschrijving. Hebben we wel een duidelijke beeld van de rol van “de Duitsers” in Nederland in en rondom deze oorlog? Het waren niet uitsluitend Duitse militairen die in Nederland verbleven na de inval in mei 1940. Ongeveer 100.000 Duitsers woonden hier al vanaf het begin van de dertiger jaren als arbeidsmigrant of als Joodse vluchteling. Een aantal trouwden met Nederlanders en kregen hier kinderen. Ze werden niet met open armen ontvangen door onze toenmalige overheid en na de oorlog zelfs allen tot vijand verklaard. Richard Bauer was zo’n Duitser. Aan de hand van zijn levensverhaal maakt Bert Hinnen duidelijk hoe Richard’s leven dramatische wendingen kreeg. Vooral in de periode van 1930 tot 1950 in Nederland (Almelo, Amersfoort, Ommen), Duitsland en Rusland. Het boek leest als een familiegeschiedenis, feitenrelaas, tijdsdocument en aanklacht tegelijk. Bauer werd een speelbal van oorlog, politiek en willekeur. De schrijver probeert deze vergeten groep Duitsers, vaak al in Nederland ingeburgerd, een gezicht te geven en recht te doen aan wat hen en hun families is overkomen.