De informatie op deze pagina is speciaal bedoeld voor leerlingen van het Basisonderwijs, voortgezet onderwijs en studenten.

Moffenmeid, de film
Speciaal voor 75 Jaar Vrijheid ontwikkelde Movies that Matter in samenwerking met Stichting Werkgroep Herkenning en Hilk Film een online leerpad bij de korte film ‘Moffenmeid’. Het educatiemateriaal is geschikt voor thuisonderwijs en bestemd voor VO, vanaf leerjaar 3.
Informatie over het online lesmateriaal bij de korte film ‘Moffenmeid’ leest u in ons nieuwsbericht

De door Stichting Werkgroep Herkenning ontwikkelde lesbrief  ‘Op 5 mei 1945 was het niet voor iedereen feest’  is onderdeel van het aangeboden lesmateriaal.
Voor informatie en download van deze lesbrief zie onze rubriek LESBRIEVEN

Gastsprekers
Lees hier meer over ‘Een ooggetuige in de klas’ een project van Landelijk Steunpunt Gastsprekers WOII-heden.

Aan dit project doen ook verschillende lotgenoten van SWH mee, die hun indringende levensverhaal vertellen. waaronder het verhaal van Gonda Schefel-Baars: De vader van Gonda Scheffel-Baars is tijdens de oorlog lid van de Nationaal Socialistische Beweging (NSB). Zij vertelt: ”Toen ik geboren werd zat mijn vader in zijn NSB-uniform op het voeteneinde van het bed. Ik ben in de schaduw van het hakenkruis geboren en ik heb me jarenlang afgevraagd hoe ik ooit onder die schaduw vandaan zou kunnen komen…”

De Werkgroep Herkenning is een organisatie voor (klein)kinderen van ‘foute’ ouders en voor kinderen van Duitse militairen. Met ‘foute’ ouders bedoelen we vaders en/ of moeders die tijdens de oorlog de kant van de Duitse bezetter kozen. Deze keuze heeft voor hun kinderen grote gevolgen gehad. De kinderen van toen kunnen bij de Werkgroep Herkenning hulp krijgen bij het leren omgaan met hun verleden.

Na de oorlog konden en mochten kinderen van ‘foute’ ouders niet praten over hun verleden. Niemand mocht weten dat hun ouders lid waren geweest van de NSB. Maar veel mensen wisten wel wie er tijdens de oorlog met de bezetter hadden samengewerkt.

Kinderen van ‘foute’ ouders werden hiermee gepest. Ze werden buitengesloten, uitgescholden en soms geslagen. Vaak voelden zij zich hierdoor eenzaam. Toen ze ouder werden, besloten ze dat het beter was om anderen niets over hun achtergrond te vertellen. Het werd een geheim. Ze probeerden zo normaal mogelijk te leven.

Veel kinderen voelden zich ook schuldig over de politieke keuze van hun ouders en schaamden zich ervoor. Ze wilden hun familiegeschiedenis het liefst wegstoppen en vergeten. Loes Schneider is de dochter van een Duitse vader en een Nederlandse moeder. Haar vader moest tijdens de oorlog voor het Duitse leger vechten. Zij vertelt:

“Op school werd ik soms uitgescholden voor ‘moffenkind’. Toen ik weer eens gepest werd, schopte een klasgenote een berg zand die op straat lag uit elkaar en riep: “Daar ligt die vuile rotmof van jullie onder begraven, net goed!” Ik gaf haar een duw en ze viel tegen een houten bank, maar kwam zo ongelukkig terecht dat ze haar voortanden brak. Het was een ongeluk, maar ik heb mij er heel lang voor geschaamd. Zie je wel, dacht ik, nou heb ik geweld gebruikt. Nou ben ik geen gewone Duitser meer, wat toen al erg genoeg was, maar nu ben ik veranderd in een mof.”

Ook op latere leeftijd is het voor veel kinderen van ‘foute’ ouders moeilijk om met hun familieachtergrond om te gaan. Ze slapen slecht, hebben nachtmerries en zijn angstig. Om hun ervaringen te kunnen verwerken en zich beter te voelen gaan ze op zoek naar hulp. Daarbij helpt de Werkgroep Herkenning. Een eerste stap is dat ze kunnen bellen naar deze werkgroep om hun verhaal te vertellen. Aan de telefoon kan een gesprek soms makkelijker gaan, omdat je je naam niet hoeft te zeggen en je elkaar niet kunt zien.

Een andere manier van verwerken kan een gesprek zijn met mensen die hetzelfde in hun leven hebben meegemaakt. De Werkgroep Herkenning brengt daarom kinderen van Duitse militairen en ‘foute’ ouders in een groep van vier tot acht mensen bij elkaar. Voor veel mensen is het dan de eerste keer dat zij hun verhaal kunnen vertellen aan anderen. Er wordt naar hen geluisterd en doordat ze mensen leren kennen die hetzelfde meegemaakt hebben als zij, voelen ze zich begrepen en minder alleen.

Er zijn ook kinderen van ‘foute’ ouders die het belangrijk vinden dat hun verhaal niet alleen binnen zo’n groep, maar ook aan anderen verteld wordt. Zij zijn gastspreker geworden en gaan naar scholen om hun persoonlijke verhaal te vertellen. Ze doen dit om aan kinderen te laten zien wat de gevolgen van een oorlog en discriminatie kunnen zijn.

Ook leggen zij uit dat je niet zomaar kunt zeggen of iemand goed of fout is, want kinderen zijn niet verantwoordelijk voor de keuzes die hun ouders gemaakt hebben. Door hierover te vertellen en met kinderen te praten hopen ze dat de wereld een beetje beter wordt.

Wil je een werkstuk maken over kinderen van ‘foute’ ouders of heb je hierover vragen neem dan geheel vrijblijvend Contact met ons op.

Of wil je dat er in jouw klas een gastspreker op bezoek komt die over dit onderwerp haar eigen verhaal komt vertellen ? Lees hier meer over de gastsprekers en het Landelijk Steunpunt Gastsprekers WO II-Heden.